Zalim size zulüm etmekteki sebebi kendi fena kanında bulur. Sizi ısıran köpek siz ısırılmaya müstehak olduğunuz için değil,kendisi kuduz olduğu için ısırır. Onun için ehemmiyetli olan şey sizin ısırılmanız değil, kendisinin ısırmasıdır.
Zaman her şeyle aramızı açar.Zamanın mezarına bir zaman daha gömülür.Tarihi vakalar bile,ilk anlarda ebedi zannolunan kıymetlerini zaman ile büsbütün kaybeder. Ve her şey karışmaya başlar.
"Gençler için çiçeği burnunda diyoruz. İhtiyarlar için sümüğü burnunda diyebiliriz!".
Fakat kimse görünmediği ve kendi olduğunu sandığı gibi de değildir. Kimse bizi kendimizin olduğumuzu sandığımız gibi göremez. Kimsenin nasıl olduğunu hiç kimse bilmez. Başkalarının gözleri en tabii manamızı başka manalara çekerler.
Hükmettiğimizi umduğumuz hislere zincirlerle bağlı mahkumlar olduğumuzu ilmimiz arttıkça öğreniyoruz. Var olmadan önce yok olduğumuz gibi, var olduktan sonra da yine yok olacağımızı anlıyoruz ve bütün insanların, yeryüzünün en büyük mücrimleri gibi, hep ölüm cezasına mahkum olduklarını biliyoruz.
Sonunda mademki tamamen mahvolacağımız bellidir, esasta mevcut olan ancak ölüm demektir.
Fahim Bey Ve Biz Abdülhak Şinasi Hisar'ın aforizmalarının bulunduğu, sıkıcı, olay örgüsü olmayan bir roman.Az da olsa doğu-batı çatışması teması da işleniyor kitapta.
Böyle şeyler okumayın. Böyle şeyler dinlemeye de gerek yok bence.
