Birbirine yakın fakat bir o kadar da zıt dostlar olan George Mill ve Lennie Small, bu eserdeki iki temel karakteri oluşturuyor. İnsan ilişkilerine, farklı tiplere, ümide ve ümitsizliğe, işçilerin çektiği zorluklara ve hatta ırkçılığa bile çeşitli noktalarda değinen John Steinbeck, büyük umutları olan iki küçük insanı anlatmış. Hafıza sorunları olan Lennie oldukça masum, iyi niyetli ve kol kuvvetini ayarlayamayacak kadar güçlü birisi. Sahip olduğu bu kuvvet, zekası kıt olduğundan dolayı başına hep kötü işler açıyor. George ise bu ikiliden zeki olanı. Lennie George’u o kadar çok seviyor ve benimsemiş ki o ne derse sözünden çıkmıyor. Aslına bakacak olursak Lennie ile birlikte hayatı bir kabuslar zincirine dönen George, bu durumun farkında ama onsuz yapmak istemiyor çünkü onun niyetinin iyi olduğunu biliyor.
Her yoksul işçinin sahip olduğu gibi bu ikilinin de büyük bir hayali var. Çalışarak, emek vererek para biriktirmek ve huzurlu bir şekilde kendi işine sahip olmak. Fakat kitabın isminin de anlatmaya çalıştığı şekilde, açlık ve yoksullukla birlikte büyük zorluklara göğüs gererek fare gibi çalışan bu insanların hayalleri genelde gerçek olamamaktadır. Fakat onlar bu ümide sımsıkı sarılırlar. Ve bu hayali duyan herkes, o hayale sımsıkı bağlanır, hayalin bir parçası olmak ister.
Cemal Süreya 'nın yukarıdaki dizeleri insanoğlunun elinin değdiği her döneme o kadar uyuyor ki başlıkta ona yer vermek istedim. Sağımız, solumuz, önümüz, arkamız kötülük... Kötülüğün kol gezdiği bu hayat yolculuğunda iyi olan ve iyi kalmaya çalışan o güzel yürekli insanlar olmasa halimiz nice olurdu? İşte kimseye karşı kötülük beslemeden,
