“Insanın yüreğinin iyi olması için akla ihtiyacı yoktur, zaten akıl ve iyilik bir arada olmuyor, gerçekten akıllı bir adama bakıyorsun, aslında hiç de iyi biri olmadığını görüyorsun.”George ve Lennie çiftliklerde çalışan iki arkadaştır, iri gövdesinin yanında küçük bir çocuk zekasına sahip olan Lennie teyzesinin emanetidir Georga. İri gövdesi ve kıt zekasıyla gittikleri her yerde başlarını belaya sokmaktadır Lennie ama yalnız bırakırsa bir çocuk gibi başının çaresine bakamayacağı için yalnız bırakmak istemez onu George, her halini hoş görüp korumaya, sevmeye devam eder. En çok da kurdukları hayalleri sevdim, nasıl istedim o hayallerine kavuşmasını, bir çiftlik evi hayali kuruyorlardı beraber, içinde tavşanları olacaktı onları Lennie’nin beslemesine izin verecekti George, sonra kuş boyu yanan dökme demir sobaları, inekleri, keçileri, domuzları ve yonca tarlası. Şehre sirk geldiğinde kimseden izin almak zorunda kalmadan canlarının istediği gibi gidip izleyeceklerdi onları, istemezlerse çalışmayacaklardı arada.. kimseden emir almadan, yalnız kendileri için çalışacaklardı artık..
John Steinbeck Büyük Buhran dönemini her zaman ki gibi bizlere içimizi burkan bir ikili ile okutuyor :(
Fareler ve İnsanlar ‘ ı okursanız inanın siz de bir iz bırakır :(
