Farengeyt 451

Ray Bradbury
Mənim dostlarım yoxdur. Və bu da sanki anormal olduğumu təsdiqləyir. Halbuki yaşıdlarımın hamısı ya çığırırlar, ya da dəli kimi hoppanıb bir-birini vururlar. İndi insanların bir-birinə necə amansız olduğunu sezmisinizmi?
Reklam
23.03.2009:(
...hekayələri heç kəs onun qədər yaxşı danışmazdı. Babam bizim bir hissəmiz idi və o öləndə bütün bunlar da həyatımızdan yox olub getdi, onları onun kimi edə biləcək birisi qalmadı. O, fərqli idi, heç kəsə bənzəmirdi. Həyat üçün çox vacib bir adam idi. Onun ölümü ilə heç vaxt barışmadım...
İstədiklərinizin hamsını kitablar sizə dərhal verməyəcək. Onları mümkün olan hər yerdə - köhnə qrammofon vallarında, köhnə filmlərdə, köhnə dostlarınızda özünüz axtarın. Sizi əhatə edən təbiətdə, özünüzdə axtarın. Kitablar vur - tut unutmaqdan qorxduqlarımızı saxladığımız anbarlardan biridir. Onlarda heç bir sirr, heç bir sehr yoxdur. Möcüzə yalnız onların nədən bəhs etməsində, ayrı - ayrı parçalardan necə vahid kaninat tikməsindədir.
Sıradan erkekler, bir kadında beyin gibi bir şeye rastladıkları anda alelacele kaçaralar...
-Niyə məktəbdə deyilsiniz? Dərs oxumaq əvəzinə günlərlə tək-tənha dolaşırsınız? -Bilirsiniz, məktəbdə mənim üçün darıxmırlar, - qız cavab verdi. - Onlar mənim qaradinməz olduğumu söyləyirlər. Guya mən insanlara yovuşmuram. Qəribədir. Çünki mən əslində kifayət qədər ünsiyyətciləm. Məsələnin məğzi ünsiyyət sözünün hansı anlama gəlməsindədir. Mənə görə, insanlarla ünsiyyətə girmək elə sizinlə çənə vurmaq kimidir. - O, bağda ağacın altında tapdığı şabalıdları ovcuna götürdü. - Ya da dünyanın necə ecazkar olmağından söhbət açmaq. Mən insanlarla olmağı xoşlayıram. Amma hamısını bir yerə toplayıb, heç birinə ağzını açmağa imkan verməmək - bunun harası ünsiyyət oldu ki?
Reklam
Bizim zəmanədə insan elə kağız salfet kimidir: burnunu silib, əlində əzişdirib bir kənara atırsan, sonra yenisini götürüb eyni şeyi edirsən...
Kitablar vur-tut unutmaqdan qorxduqlarımızı saxladığımız anbarlardan biridir. Onlarda heç bir sirr,heç bir sehr yoxdur. Möcüzə yalnız onların nədən bəhs etməsində,ayrı-ayrı parçalardan necə vahid kainat tikməsindədir.
Sayfa 107Kitabı okudu
Hər bir yeni nəsil, bizim üçün etdiyimiz səhvləri xatırladacaq insanlar qoyub gedir.
İtirməyə heç nəyin qalmayanda risk etməkdən qorxmursan.
Reklam
Danışan saatlar sanki qaşqabaqlı dəqiqələri, ondan da pisi-illəri ağlayırdı.
"Zaman elə bil günorta günəşinin əzginliyində mürgüləyirdi."
"Bu boşluq haradandır?- O özündən soruşdu.-Niyə içindəki hər şey gedib və yerində qocaman bir boşluq qalıb?"
Kitabxananın dərin guşəsindən daha yaxşı hansı iş yeri ola bilər ki?
Mutlu olmamız için gerekli herşeye sahibiz,ama mutlu değiliz..Bişey eksik..
Resim