insan kendini sadece başkasında tanır.. kendimizi başkalarının sözlerinde duymayı severiz, bizi cezbeder bu.. bu bir destan, şeytanın sonunu bile bile tanrıya meydan okumasının destanı.. işin içine insan girince, o vakit cevapsız sorular doğar, o vakit bilmeyece dönüşür herşey; ama, sadece insan için bir bilmecedir bu, çünkü yaradılışını unutan insandır, yaradılıştaki hikâyeyi melekler biliyordur ve yazan tanrıdır, böylelikle insan için herşey bir soru işareti olarak ortaya çıkar; ruh, şeytan, pazarlıklar, aşk, sözleşme ve satış... goethe'nin bütün bir ömrünü adadığı bu destan, destan gibi bir destan...
FaustJohann Wolfgang Von Goethe · Doğu Batı Yayınları · 202413.7k okunma
Koş, ancak tatlı ve duru bir ışık gördüğün,
Kendin olduğun ve yalnız kendine güvendiğin,
O yere, seni yalnız İyi'nin ve Güzel'in beklediği, Yalnızlığa! - Kur Orada dünyanı!