Ey, dolunay,
Görseydin son bir kez çektiğim azabı,
Gece yarılarına kadar
Bu masanın başında oturduğumu:
Kitapların ve kağıtların üstünden sonra,
Hüzünlü dost, sen görünürdün bana!
Şu masanın başında pek çok gece yolunu uyanık beklediğim sevgili dolunay. Geceleri görünen kederli dost, keşke bana bu bakışın, ıstırabıma son bakışın olsaydı!