Okuduğum ilk Ahmet Mithat efendi kitabıydı. Bu yazarı daha önce görüp duyduysam da merak edip okumak içimden gelmemişti.Ama sıkılmadan okuyunca daha fazla Türk edebiyatimizdan okumam gerektiğini anladım.Bu önyargıların sebebi nedir? Neden sıkılırım bırakırım düşüncesine sahiptim? Ya da neden bu yazarlarımızın isimleri ön planda değil di de sürekli yabancı klasiklere yöneldik? Geç kaldigimin farkında olarak kendi edebiyatimizla bu sene tanışmaya karar verdim.bizim yazarlar hangi aşamalardan geçmiş okudukça büyük bir keyifle düşüneceğim.okudukca zihnimde canlanan görüntüler beni o dönemlere götürüyor.okumak ne güzel şey..kitapta rakım efendi ye hayran olmamak elde mi.bilgi, kültür,durustluk, mutavazilik, kibarlık,sadakat, tutumluluk.. karakterde bütün iyi yönler bir güzel yerleştirilmiş rakım efendiye.guzel kitaptı.felatun Bey'in karakterinin oluşması tamamen babasınin eseri. farkında olmadan oğluna ne kötülük etti.bizlerde çocuklarımıza farkında olmadan böyle kötülükler yapabiliyoruz.el bebek gül bebek yetiştirerek hiç bir şeyin kıymetini bilmeden yetişen,hiç bir şeyden de mutlu olmayı beceremeyen insancıklar yetiştiriyoruz ne yazık ki. Tanzimat döneminin ilk dönem yazarlarından Ahmet Mithat efendi tanistigimiza memnun oldum.
