Halit Ziya Uşaklıgil beni 1894 yılına o hayal ettiğim, insanların daha naif kalbi olduğuna inanmak istediğim yıllara misafir etti. İçine çeken sürükleyen ne olacağını sürekli merak ettiren bir romandı. Kitabın başlarında İsmail Tayfur çok sevdiği Saniha’sını mı? Zenginliği mi? Seçecek diye merak uyandırmıştı ben de, ama olay örgüsü İsmail Tayfur dan çıktı ve kimsesiz kalmış yanlarına sokulmuş oğluna iyi bir eş olacağına inanmış Saniha’yı, İsmail Tayfur’un Annesi Besime hanım ve romandaki aşkın sembolü Saniha kendi elleri ile güzeller güzeli zenginlik içindeki Hacer’in kollarına atıp, İsmail Tayfur ve Hacer’in hüzünlü sonlarını getirdiler. Kitaptan ben dahil kimse mutlu ayrılamadı. Sadece Halit Ziya Uşaklıgil’in ne kadar iyi bir edebiyatçı olduğu öne çıktı. Kitapla kalın..
