" ... pek az şükretmektesiniz. "
Hani derler ya "insan oğlu çiğ süt emmiş" ve ya "vefa artık İstanbul'da bir semt" diye gerçekten de öyle.İnsan; emanetçi olarak şereflendirilen, tonla emanet verilen fani varlık...
Tonla verilen emanetin şükrünü eda etmesi için her saniye şükretmesi bile belki kâfi değilken ; emanetin asıl sahibi gibi davranıp, şükrünü de unutması cabası olsa gerek...