“hayata kaybederek başlarız; anne rahmini kaybederek, artık annemizin vücuduyla bütün olarak yaşamayı kaybederek başlarız. gerçekliği ilk tecrübemiz bu ilk kaybetme anıyla kesişir. ancak, bu kaybın farkına varışımız sonra, dış dünyanın tanınmasıyla olur. kayıp, bebeğin dış dünyanın ayrı bir anlamı olduğunu farketmesiyle anlam kazanır.”