Fiyonklu İstanbul Dürbünü

Demek onun sevgili bahçesinde apartmanlar yükselecek. Başkalarının da olacak orası, kabullenmesi en güç olan da bu. Çoktan başlamış hazırlıklar. Sonunda veda günü bu işte. İkinci katın penceresinden içeri giren morsalkımlar kadar çaresiz. Sanki o morsalkım gibi onun da eli kolu kesilecek. Tüm aileye öfkeli, tüm aileye kırgın. Neden onun kadar üzülmüyor kimse?

Sayfa 227Kitabı okudu

Ö.

Kavuşunca da sürer mi aşk? Acaba fazla mı hayalci kendisi? Yoksa lisede, Almanca dersinde en severek yazdığı o kompozisyon konusu her zaman geçerli mi, "Yerine gelmeyen arzular gerçek mutluluğu oluşturur" diyecek mi?

Sayfa 275Kitabı okudu

Reklam

Ö.

21 Haziran ikisinin de en sevdiği gün üstelik... Yazın başı, sıcak, umut dolu, aydınlık. Kıştan, karanlıktan hoşlanmayanlar için en çok da babasıyla kendisi için güzel günlerin başlangıcı. Ölünecek gün değil ki!

Sayfa 317Kitabı okudu

Ö.

Teyzecim, tutunacak giysisi kalmamış düğmeler üzülmez mi? Açacak kapısı kalmamış anahtarlar gibi?

Sayfa 70Kitabı okudu

Ö.

Piyanoya bunca hüzün nasıl dökülür? Ya Schumann'ın o sarmalayan notaları?.. Küçük kız annesinin yanı başında oturuyor, hem onun tuşlarda dolaşan ellerini seyrediyor, hem de duygularını ayrıştırmaya çalışıyor. Annesinin yanındaki taburede ayaklarını sallayarak ritim tutarken, küçüldüğü için burnunun ucu kesilip giyme süresi uzatılan pabuçlarını arada bir piyanonun kenarına çarparken... Notaları yan yana koyarak bu yapılabiliyorsa, kelimeleri yan yana koyarak da yapılır. "Şiirler de böyle oluyor değil mi?"

Sayfa 27Kitabı okudu

Ö.

Renklerle olayları, renklerle insanları, renklerle aşkı eşleştirmek olası mı? Özellikle edebiyat buna ne kadar uygun bir zemin. Okunanlar yaşam yolunu nasıl da ince ince biçimlendiriyor.

Sayfa 262Kitabı okudu