Teknik Araçlarla Yeniden - Üretim ( Çoğaltma ) Çağında Sanat Eseri
Fotoğrafın Kısa Tarihi
Walter BenjaminFotoğrafın Kısa Tarihi Gönderileri
Fotoğrafın Kısa Tarihi kitaplarını, Fotoğrafın Kısa Tarihi sözleri ve alıntılarını, Fotoğrafın Kısa Tarihi yazarlarını, Fotoğrafın Kısa Tarihi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
" Kendini sanat olarak adlandıran her şey felce uğradığında, fotoğrafçı bin mumluk lambasını yakar ve ışığa duyarlı kart bir kaç faydalı eşyanın karanlığını an be an kaydeder, fotoğrafçı bu suretle takımyıldızlarının gozlerimizin önüne serdiği şölenden daha önemli olan narin, el değmemiş bir ışık parıltısının gücünü keşfetmiş olur
Toplum, nehirlerin akışını sürdürmek yerine insan selini bir siper yatağına dönüştürür; uçaklardan tohum atmak yerine şehirlere yangın bombaları yağdırır...
...Sonraları, fotoğraf sanatının en parlak devirlerini görmüş bir fotoğrafçının mottosu olan "Asla fotoğraf makinesine bakmayın," deyişi, Hill'in o modellerinin davranışlarından türetilmiş olmalıdır..
Sayfa 13 - Agora kitaplığıKitabı okudu
Homeros'un devrinde Olimpos'taki tanrıların gözünde seyirlik bir şey olan insanlık, artık kendisi için bir seyir malzemesidir. İnsanlığın kendine yabancılaşması o raddeye varmıştır ki, kendi yıkımını dahi birinci kalite bir estetik haz olarak yaşayabilecektir.
Psikanalizin bizi bilinçdışının itkileriyle tanıştırması gibi, film kamerası da bizi bilinçdışı görmeyle tanıştırır.
Pirandello'nun anlattığı şekliyle, kamera önündeki oyuncunun üstüne çöken yabancılık duygusu, esasında, insanın ayna karşısında kendi görüntüsüne bakarken hissettiği yabancılıkla aynı türde bir duygudur. Oysa artık, yansıyan bu görüntü ayrılabilir, taşınabilir hale gelmiştir. Peki, o görüntü nereye taşınmaktadır? Seyircinin önüne. Sinema oyuncusu bu duygunun bilincinde olmaktan bir an dahi sıyrılamaz. Oyuncu kameranın karşısındayken, son aşamada seyircinin de, yani pazarı meydana getiren tüketicilerin de karşısına çıkacağını iyi bilmektedir. Oyuncunun hem emeğini hem de bütün benliğini, kalbini ve ruhunu sunduğu bu pazara elinin uzanması mümkün değildir. Çekim sırasında, ortaya çıkacak nihai ürünle teması, bir fabrikada çalışan işçilerin ürettikleri ürünle temasları kadar azdır.
İnsan ilk defa olarak -ki bu sinemanın etkisidir- canlı kişiliğinin tümüyle, fakat halesinden de vazgeçmiş bir şekilde devrede olmak durumundadır. Çünkü hale, insanın 'burada' var olmasıyla bağıntılı olarak vardır; onun kopyası çıkarılamaz. Tiyatro sahnesinde Macbeth'in yaydığı hale, seyircilerin gözünde, aktörün yaydığı haleden ayrılamaz. Oysa bir stüdyoda yapılan çekimin özgüllüğü, seyircinin yerini kameranın almasında görülür. Buna bağlı olarak, oyuncuyu saran hale kaybolur ve onunla birlikte oyuncunun temsil ettiği kişinin halesi de yitip gider.
Gerçekliğin kitlelere, kitlelerin de gerçekliğe uydurulması, düşünme açısından olduğu kadar algılama açısından da sınırsız boyutlu bir süreçtir.
