insan mutlu olamaz diyor freud. ancak acısını hafiflete bilir ve huzuru bulabilir. biz insanların çok ilkel kökenleri vardır. yani hiç masum olmayan son derece doğal, katkısız bir yerden geldik. vicdanımızsa yok. 1. 2. dünya savaşları da bizim ne kadar tehlike dolu bir canlı olduğumuzun resmi, kanıtı. bu kadar gaddar bir canlı zihin kontrolü ve ahlak ile zincire vurularak ruhundan, yapacaklarından vazgeçiyor. yani olağanüstü derecede kötülükleri bastırma eylimimiz var. bunu neden yaptığımızın bile bilincinde değiliz. ama bu ahlak kurallarını, bize dayatılan saçma anlamsız değerleri anlayıp çözebilirsek işte o zaman 1 tık rahatlamış olacağız. bastırılan tüm duyguları serbest bırakıp, tekrar hapsetmeliyiz. eğer bunu yapmayıp bastırmaya devam edersek başka şekillerde enerji kendini açığa vuracaktır.
mesela sinir ve inkar. bunlar kendilerini yüceltip bilime adıyabilir. ilkellik eşi benzeri bulunmaz bir ruhtur. onu yıkıcı, yapıcı olarak kullanan biziz. yani duygularımızı arzularımızı başka bir nesneye karşı yönelttiğimizde bir amaç, ideoloji olarak karşımıza çıkıyor, tabi bu ikna yoluyla kendimize de çevirip bizi desteklemelerini sağlayabiliriz ama bu ileagal, ayrıca bunu yaptıktan sonra olacaklardan siz suçlı değilsiniz
