Babamın kusurlarını saymayı iyi becersem de,ona öfke beslemekte zorlanıyorum.Bunun kısmen babamın ölmüş olmasından kaynaklandığını sanıyorum.Kısmen de çıtanın babalar için anneler için olduğundan daha alçak olmasından.
"..Anne babamın kendinden geçmiş biçimde işlerine gömülmeleri, bende tanıdık bir burukluğu canlandırıyor. Onlara yaratıcı yalnızlıklarını besledikleri için kin duymam belki de çocukçadır. Ama onları besleyen tek şey buydu ve bu nedenlede her şeyi yutuyordu. Onları örnek alarak, ben de çok geçmeden kendimi beslemeyi öğrendim. Ama bu bir kısır döngüydü. Kendi yeteneklerimizden aldığımız doyum arttıkça, yalnızlığımız da artıyordu. Ve bu yalnızlıkta yaratıcılığımız bir saplantı halini alıyordu."