Birey olan, acı çeken trajik kahraman bize güzellik imgesini verir, ama yüce olan müziktir, çünkü görsel imgeye damıtılamaz ve imge olmadan ses yoluyla duyguları ele geçirir. Antik tragedya bu iki kuvvetin, güzellik ve yüceliğin birliği olsa da Nietzsche'nin açıkça ortaya koyduğu üzere, müzik tragedyanın rahmidir, tezahür ettiği ağdır.