Müellifimiz, tam adıyla Muhyiddîn Muhammed bin Ali bin Muhammed el-Arabî el-Hâtimî et-Tâî olan Muhyiddin İbnü'l-Arabî (1165 - 1240) Şeyhü'l Ekber unvanı ile de bilinir.
Kısaca el-Fütûḥât olarak da anılan eserin tam adı el-Fütûḥâtü’l-Mekkiyye fî maʿrifeti’l-esrâri’l-mâlikiyye ve’l-mülkiyye’dir. Eser 1201-1231 yılları arasında tamamlanmış olup, müellifinin "sifr" adını verdiği 37 kitaptan oluşmaktadır.
Eser kendisinin açıkça belirtti üzere Mekke'yi ziyaretinde kendisine gelen ilhamlar doğrultusunda hazırlanmıştır.
Sekizinci cilt yazarın sifir/sifr adını verdiği on beşinci ve on altıncı kitapları kapsamaktadır.
On beşinci kitapta zenginlik, fakirlik, tasavvuf makamları, hikmet makamı ve ariflerin bilinmesi, sevgi, hikmet ve muhakkiklerin bilinmesi, edep, arkadaşlık gibi konular batini yorumlarıyla ele alınmaktadır.
On altıncı kitapta dostluk, şevk, kerametler ve mucizeler, sahih rüyalar, şatahat, hal ve makam arasındaki farklar ele alınmaktadır.
Sekizinci ciltte "Aktarıldığına göre, bir sûfiye yoksulun kim olduğu sorulunca şöyle cevap vermiş "Allah'a ihtiyacı olmayan" (15. sayfa) gibi ufuk açıcı; "İnsan, âlemin bir toplamı ve ilahi mertebenin bir özetidir. Söz konusu mertebe zât, nitelikler ve fiillerdir. ..Yol ise şeriattır." (345. sayfa) gibi ifadeleriyle dinin bilinen esaslarının dışına çıkmamaya özen göstererek sıra dışı yorumlara devam edilmiştir.
