ASLINDA KÖTÜ BİR HİKAYE DEĞİL, ROMANI İKİYE BÖLERSEK İLK 250-300 SAYFA BİRAZ YORUCU BİR OKUMA OLDU ÇÜNKÜ, YAZAR ESAS KIZ İLE ESAS OĞLANI DANTE İLE BEATRICE'İN AŞKI İLE O KADAR BAĞDAŞTIRMIŞ Kİ, NEREDEYSE ASIL KARAKTERLERDEN DAHA ÇOK ADLARI GEÇİYOR.
AMA O 300'DEN SONRA ÖYLE UÇTU GİTTİ, ÖYLE BİR RİTİM, ÖYLE BİR ROMANTİZM KAZANDI VE BUNU BANA O KADAR İYİ HİSSETTİRDİ Kİ, KALBİM ERİDİ BİTTİ. ÖZELLİKLE GABRİEL'İN JULIA'YA KARŞI GÖSTERDİĞİ SABIRA, İLGİ-ALAKASINA, SEVGİYE HAYRAN KALABİLİRSİNİZ. DEĞİL BUNU BELİRTMEK İSTİYORUM, OKURKEN SİZİ RAHATSIZ EDECEK SAHNELERDEN UZAK, GERÇEKTEN TEMİZ, SAF AMA GÜÇLÜ BİR AŞK VAR.
KONUSU:ÜNİVERSİTE DANTE UZMANI OLAN PROFESÖR GABRİEL VE ONUN ÖĞRENCİSİ JULIA ARASINDA, GİZLİ KALMASI GEREKEN BİRAZ DRAM BİRAZ DUYGUSAL VE ÇOKÇA ROMANTİK BİR HİKÂYE. ÖZELLİKLE BAZI REPLİKLER SANKİ, SHAKESPEARE'İN KALEMİNDEN ÇIKMIŞ DA ROMEO&JULIET KONUŞUYORMUŞ GİBİYDİ Kİ BEN BUNU ÇOK SEVDİM.
