"Tasavvuf"tan gaye, kişinin Allâh'ı bilmesi; Allâh indinde ve ilminde "yok"luğunu hissedip yaşaması; ve nihayet "Allâh ismiyle işaret olunan BÂKÎ"dir hükmünün tesbit olmasıdır.
Yüzyıllarca insanlar, bu gâye ile sayısız çalışmalar yapmış, bu yolda elde ettikleri bilgileri, diğer hemcinsleriyle paylaşmak üzere sayısız eserler vermişlerdir.
Hazreti Muhammed Mustafa aleyhisselâmın tebliğine kulak veren ve Kur'ân-ı Kerîmi anlamaya çalışanlar, yaptıkları sayısız çalışmalardan sonra iki ana görüş çevresinde biraraya gelmişlerdir.
A- "Allâh" adıyla işaret edileni insanın ve kâinâtın ÖTESİNDE; insanın dışında; bir TANRI gibi kâbul edenler.
B- "Allâh" adıyla işaret edileni, sonsuz ve sınırsız AHAD olarak anlayıp; Allâh kavramı dışında "gayrı varlık" ve hatta "gayrı" düşüncesi kabûl etmeyenler.
