"Ailesinden 18 kişiyi kaybeden ve bir deri bir kemik kalan Rami, kampa giren bir hocaya halimizi görüyorsun hocam, yiyecek hiçbir şeyimiz kalmadı, sokaktaki kedileri yiyebilir miyiz diye sormuş. Soru karşısında şaşkınlıktan donakalan hoca, İslam fıkhındaki domuz fetvasından hareketle çaresiz bir şekilde yiyebilirsiniz, demiş.
San Francisco'da bir çocuk obeziteden ölürken Yarmuk'ta bir çocuk kedi bulamadığından ölüyor."
Ciğerim yandı, yüreğim kavruldu, dert ettiğim şeylerden utandım, yaşadığım hayattan, sahip olduğum bolluktan utandım. Allah'ım ne büyük bir imtihan. Onlar açlık susuzlukla tecavüzlerle ve insanlık dışı daha birçok olguyla imtihan edilirken, biz bollukla imtihan ediliyoruz. Ne çok şükürsüzüz. Bu gerçeklere bu acılara bu çığlıklara nasıl yüz çeviriyoruz. Görmezden gelip duymaz oluyoruz. Mülteci kamplarına yardım faaliyetleri yapan derneklerle iletişime geçelim, belki milyonlarca çocuktan sadece birinin bile açlıktan ölmesine engel olabiliriz Artıralım verelim, biriktirelim verelim, kazandıklarımızdan verelim, gerekirse yemeyelim içmeleyelim verelim. Ama verelim, yardım edelim, dertleriyle dertlenelim, unutmayalım, hatırlayalım, herkese hatırlatalım, anlatalım, dua edelim..
Kesinlikle okunması gereken kitaplardan, sürekli erteliyordum okumak için, ne çok geç kalmışım yazık olsun bana.
