Kitabı okurken üç duygu arasında gidip geldim ;
1. HAYRANLIK
2.KIZGINLIK
3.KIRGINLIK
FİKRİYE
Bir çok kişi kendisine acısa da aksine ben Fikriye’ye HAYRAN kaldım ...Cumhuriyet’e giden o zor dönemde Atatürk’ün yanında sergilediği duruşuna ,hiç bir beklentisi olmadan hiç bir karşılık beklemeden Atatürk’e olan aşkına, olgunluğuna, zerafetine, soyluluğuna, bağlılığına .
LATİFE
Kendisi için fazla yazıp parmaklarımı yormamaya karar verdim (vaktinde Atatürk’ü kaprisleri ile yeterince yormuş,bir de beni yormasın ) tek cümle ile özetleyeceğim kendisini ; Londra’da , Paris’te eğitim görmüş olabilir ama ;olgunluğu ,zarafeti ,soyluluğu insan kendi hal tavırlarıyla yaratır.
MUSTAFA KEMAL ATATÜRK
KIRGINIM ; hatta hayal kırıklığı içerisindeyim de diyebilirim .Mükemmel bir asker , mükemmel bir siyasetçi ,mükemmel bir tarihçi ama gönül işlerinde içindeki VATAN ve MİLLET aşkından dolayı mı bilemem kendi aşkına yer bulamamış . Tüm dünyayı durduran ADAM Latifenin taşkınlıklarını durduramamış .Önsezilerinin güçlü olması İle günümüzde bile hala konuşulan ADAM ,Latife konusunda yaptığı hatayı görememiş .
Demiş ki ;
“Beni iki kadın çok sevdi: Biri yalnız ben olduğum için, öteki mevkim için” Al işte burda da yanılmış o “iki” ye beni de ekle etti “üç” Kırgın olabilirim ama bu kendisini MUSTAFA KEMAL olduğun İçin Sevmeme mani değil .
