Geber Anne
Hayatımda ilk defa Sezgin Kaymaz romanı okudum. Bakale hikayesini okumuştum sadece, ona da bayılmıştım.
Bu kitabı iki yıl önce ismi ilginç diye aldım. Kısmet bu zamanaymış. Okuduğum en sıradışı romanlardan biri olduğunu söyleyebilirim. Adıyla aile faciasına yol açabilen, okudukça insanı dumura uğratan inanılmaz sürükleyici kitap.Edebi olarak üslup çok basit, sıradan bir havada verilse de yer yer eğlenceli ve kendine has bir üslubu var.Eseri ilginç kılan ise kurgusu. Bir ara bunalırsanız bir çırpıda okuyacağınız bir eser.
Eserde İsmailoğlu ailesi anlatılıyor. Baba Şükran Bey,anne Melek Hanım, oğulları Tufan, Tayfun ve köpekleri Sarı..
Her şey enteresan bir doğum günüyle başlar. Tayfun'un 17.doğum gününde Tayfun'un eve erken gelmesiyle olaylar başlar.
Eseri ilginç kılan unsur gerçek, rüya ve en önemlisi de zamanı sorgulatıyor. Eserde diğer bir renkli kişilik Kerem adı verilen gercek mi melek mi olduğuna kitap boyunca inanmadığınız kişidir. Kerem rüya ve zamanı sorgulayan yetimhanede büyüyen ve görenin aklını başından alan cinsiyetsiz gibi görülen enteresan bir karakterdir.
Bu eserin kurgusuna çok yer vermek eseri okuyacak olanlara haksızlık olur.
"Biri on yedi diğeri otuz dört yaşında iki öksüz, el ele girdiler eve. Biri ışıktı, diğeri karanlık. Biri hastaydı, diğeri tabip. Biri imandı, diğeri küfür. Biri olamadan diğeri olmazdı."
Kitapta altı çizilecek çok yer vardı. Bir de her bölüme Mevlana, Şems Tebrizi, Shakespeare... Gibi düşünürlerin veya alimlerin sözleriyle başlıyor.
