Birden gözlerini kapadı; yukarı doğru çekildiğini hissetmişti, tıpkı denizin yemyeşil derinliklerinden suyun yüzeyine doğru yükselen bir dalgıç gibi. Korku ya da büyük bir üzüntü sırasında, aklın durup beklediği anlar olur; düşüncelerle örülü bir sessizlik içinde, bir sırra erecekmişçesine bir bekleyiş; uykuya benzer, olağanüstü bir boşalmaya, ruhun vücuttan aynlışına benzer; işte o anlarda, sessiz, uzak, kendiliğinden doğup gelen düşünceler gezinir kafada: evet, Miriam adlı bir kızla hiç tanışmamış olsaydı, ne değişirdi o zaman? Sokakta da böyle korkmamış mıydı? Sonunda, her şey gibi, bunun da bir önemi kalmayacaktı. Çünkü Miriam'a kaptırdığı tek şey benliğiydi, onu da yeniden ele geçiriyordu; bu odada oturan, kendi yemeklerini kendi pişiren, bir kanaryası olan insanı bulmuştu; güvenebileceği, inançla bağlanabileceği insanı, Mrs. H. T. Miller'i bulmuştu.

Kitabı okudu

Gece Ağacı Truman Capote

Bekir İstanbul

@Bekir34·

28 September 2016 03:46

Arkadaşlar sizler için isminde "ağaç" geçen bazı kitapları biraraya getirdim. Dediğim gibi bunlar yalnızca bazıları... Peki sizce neden bu kadar çok? Ağaç metaforu sizce neden bu kadar güçlü? Ağaç kelimesi sizlere neleri çağrıştırıyor? Şimdi bunları düşünürken zihninizde nasıl bir ağaç canlandı?