Gece Lambalarının Işığında Sözleri ve Alıntıları
Gece Lambalarının Işığında sözleri ve alıntılarını, Gece Lambalarının Işığında kitap alıntılarını, Gece Lambalarının Işığında en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Çocukları dövmemeli. Çocuklara el
kaldırmamalı. Okşamalı, öpmeli, minicik ellerine
renkli balonlar tutuşturmalı. Arkadan sarkan
atkuyruğu saçlarını çözüp çözüp yeniden örmeli.
Gülmeli, gülümsemeli çocuklara. Güler yüz
göstermeli, tüm korkulardan uzak yaşatmalı.
Yalnız otur otur, sıkılıyor insan
Artık okuyup yazmalar evde
yapılacak. Olur olmaz başını alıp gitmelere paydos denecek.
Ne bileyim, ben de üzülüyorum ama...
Biraz sonra, köstebek yavrusu
özgürlüğüne kavuştu ve yumuşak toprakta
aceleyle açtığı delikte kayboldu.
Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
-SON-
Recep ’in nikâhsız
karısı Aysel ’in hâlâ yaşıyor olmasına
sevinmiştim. Yenge hanımın sözleri yankılandı
kulaklarımda:
“Söyle o Recep itine...”
Nerelere kaçabilirdi? Bütün yollar dört duvar arasına çıkmıyor muydu?
Ağır Yük
Kimseleri beklemiyordu. Yalnızlık ağır bir yüktü. Sırtındaki yük günden güne ağırlaşıyor, belini çökertiyordu. Biri olsa, yakıncacık, gece gündüz bir arada. Biri olsa dertleşecek, içini dökecek, yük hafifler mi?
Size son bir soru: Kader niçin mutluluğu yalnızlığa terk eder?
İçindeki yalnızlık duygusu her geçen gün semiriyor; yerine oturmamış, dengesiz dünyasını bir lastik top gibi oradan oraya savuruyordu. Sesleniyor, duvarlar kalın, ses dışarı sızmıyordu. Hayalinde bilinmedik bir dosta mektup yazıyor, mektubuna Hesse'nin şu sözleriyle başlıyordu: "İnsanlar çiçekler gibidir. Birbirlerini anlamaları mümkün değildir. Olsa olsa bir yel estiğinde hafiften birbirlerine doğru eğilirler."
Aferin Hala Kızı :d
Mikrop kapar sonra...
Hala kızı ak pak çantasında aranıp minik bir
kolonya şişesi çıkardı.
“İstemez, istemez! Küçük
bir şey...”
“Ha pen çörtüm!” dedi. “Haçan
eçültün, altuntu almatuntu pilemem.”
Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Ama ben yaşadığı hayatın bir anlamı olmasını isteyen biriydim. Benim yaşadığım hayat anlamsızdı da bunu kendi gözlerimden saklamak için mi insanlık sevgisi, insanlığa hizmet gibi masallar uyduruyordum acaba? Bu kuşku içimde başkaldırıp varlığımın temellerini kemirmeye başladığı anlarda, insanlık sözcüğünden ne anladığımı kendi kendime soruyordum. Benim sevdiğimi, el üstünde tuttuğumu sandığım insanlık hangi insanlıktı acaba? Her gün aralarında yaşadığım, havalarını soluduğum kahvenin insanları bunun içinde değil miydi? Oysa ben bu insanları sürekli yadırgıyordum.