Selam hepinize! Gecenin Hikayesi serisinin son kitabının yorumuyla geldim.
Bu kitap seride en hayran olduğum kitaptı. Beni çok etkiledi. Olaylar hiç beklemediğim bir şekilde ilerledi ve ben şok üstüne şok yaşadım. Aşırı akıcı ve merak uyandırıcı bir kitaptı. Tutku, nefret, acı... Hepsini en içten hissettim. Karakter gelişimi çok iyiydi. Olaylar çok heyecan vericiydi. Okurken hiç sıkılmıyorsunuz.
Maya'nın bu kadar güçlenmesi ve Yıkıcı olması... Hayran kaldım kendisine. Bu kitap da çok fazla acı çekti Maya. Ama canını yakan herkesten intikamını aldı. Bunun için mutluyum. Maya ve Fetih'in arasındaki çekim çok güzeldi. Onlara hayranım gerçekten. Her daim günün sonunda birlikte oldular. Birbirlerini hiç yalnız bırakmadılar. Pars, Fetih ve Maya dostluğu da çok güzeldi. Pars'ı çok seviyorum. Doruk... Hem sinirliyim hem de üzgünüm. O yüzden pas geçiyorum.
Gelelim kitabın sonuna... Ben hiçbir kitabın sonunda bu kadar şok olmuş hissetmemiştim. Sırlar açığa çıkmaya başladığı andan itibaren "NEE? NASILL?" dedim. Yazar o sonla beynimizi yaktı. Dördüncü kitabı sabırsızlıkla bekliyorum. Hepinize mutlaka öneriyorum!
"Anne sen bir mezarın içinde yatıyorsun, bense gökyüzünün altında bir kafeste."
"Oysa çocuklar; ölmek için, korkmak için, ağlamak için, savaşların ortasında kalmak için, annelerinin koynundan koparılmak için... Çok fazla çocuklar."
"Uyu Aşeka, yarın hâlâ acı çekiyor olacaksın."
"Savaş bitmişti.
Ben kazanmıştım.
Ama geriye hiçbir şey de kalmamıştı."
"Bu gece dünden daha karanlıktı, her gün biraz daha karanlık."
