Geceye Uyananlar
Cahide BirgülGeceye Uyananlar Gönderileri
Geceye Uyananlar kitaplarını, Geceye Uyananlar sözleri ve alıntılarını, Geceye Uyananlar yazarlarını, Geceye Uyananlar yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
" Herkes için böyle midir, herkes sevdiğini beklerken, gitgide daha mı zavallı hisseder kendini? Önemsenmeyen,değer verilmeyen, hatta unutulan biri olduğuna benim kadar yürekten mi inanır?
Sayfa 210Kitabı okudu
Çok iyi tanıdığınızı sandığınız birinin sizi yanıltması ne acıdır! O ânı, bu gerçeği anladığınız ânı, ömür boyu hiç azalmayan bir şaşkınlıkla hatırlarsınız. Ve ondan sonra yeni birini, hiç bilmediğiniz birini görür gibi bakarsınız ona. Aldatılmışsınızdır ve bu yabancıyı tanımaya da istekli değilsinizdir artık.
Sayfa 61
Bıkkın ifadeli bir şöförün sürdüğü, üstü kaybolanların fotoğraflarıyla kaplanmış koca araba, bu defasında her şeyden habersiz, işlerine giden insanların oturduğu herhangi bir otobüs değil de, kaybolanların canlı hayalleriyle tıka basa doldurulmuş olarak geçti önümden ağır ağır. İçindekiler beyaza çalan gerilmiş yüzleri, camları yumruklayan derisi solmuş kemikten elleri, sonuna kadar açılmış dişsiz ağızları ve dışarıya yansımayan korkunç çığlıklarıyla bir korku filminden fırlamış gibiydiler. Hiçbiri otobüsün gövdesindeki fotoğraflarına bakarak tanımanız mümkün değildi artık. O kimi gülümseyen, kimi sıkıntılı, kimi aldırmaz pek çok fotoğrafın kendi halindeliği yoktu içerdeki suratlarda. Hepsi korkmuş, hepsi acı çekmiş ve hepsi ölmüştü...
Deliliğin çekici bir yanı olduğunu düşünüyorum. Bedenin bir kılıf halinde aramızda olup içinin bizlerin asla ulaşamayacağı bir başka alemde yaşaması, hayatın o müthiş sırlarından biriymiş gibi geliyor bana. Bu iki kutup noktasının yarattığı çatışma tüylerimi diken diken ediyor. Delilerin bir yandan insanı insan yapan pek çok özellikten uzak olması ve hepimizin üzerinde bir yere yerleşmeleri, diğer yandan bedenlerinin onları inatla insan katına çeken zavallı istekleri; acıkmaları, üşümeleri,yaralanmaları... Hızla hırpalanıyor, parçalanıyor ve tükeniyor olmaları. Farkında bile olmadıkları çaresizlikleriyle, onları ışıklandıran aldırmazlıkları arasında sürüp giden bu umutsuz savaş içimi acıtıyor. Ancak bir rüyadaki kadar gerçek olan ve bilinçsizce kılıç salladıkları, yenilmelerinin kaçınılmaz olduğu bu savaşı seyretmek...
Beklemenin bir onuru var, beklemek güçlü bir duygu. Bir gün istediğinizin gerçekleşeceğine yürekten inandığımızı gösteren tek şey ise beklemeye hak ettiği değeri verebilmektir bana kalırsa. Başka hiçbir duyguyu ve hiç kimseyi karıştırmadan beklemek... Ama insanlar çoğu kez bunu başaramıyor. Çareler arayıp sağa sola saldırdıkça sadece inancınızın güçsüzlüğünü ve başkalarının yardımına ne denli muhtaç olduğumuzu göstermiyorsunuz. Daha kötüsünü yapıyor, dileğinizi basitleştirip ayağa düşürüyorsunuz. Sonuçta yeniliyorsunuz.