Geçmişe Yolculuk

Stefan Zweig
“ Aklımı toplayıp , her şeyi berrak görebilsem keşke ... “
Sayfa 17
Reklam
Benden, o yıllardan bir şey burada kaldı, varlığımın tamamı okyanusun karşısındaki evde değil henüz ve hâlâ tamamen kendi dünyamda yaşamıyorum.
Fakat aşk, ancak bedenin karanlığında acı içinde gelişen bir cenin olmaktan çıkıp kendini dudaklarla ne nefesle itiraf etmeyi göze aldığında gerçek aşk olur. Kozasında kalmak için ne kadar uğraşsa da, bir an gelir kozanın gözyaşlarının çapraşık dokusu çözülür ve yaşlar yükseklerden en uzak derinliklere akar, ürkek kalbe büyük bir güçle düşer.
“Yaşamını yalnızca anılarla sürdürmek insanın doğasında yoktu,nasıl ki bitkilerin solmaması ve yapraklarının dökülmemesi için topraktan besin alması gibi...”
Reklam
“Her şey eskisi gibi, yalnızca biz öyle değiliz.”
Dans le vieux parc solittaire et glacé Deux spectres cherchent le passé.
Reklam
Duyguların gücünü öldürebilmek için kendini işle uyuşturmuştu..
“ O eski günler nerede şimdi?” Adam kararlılıkla, “İçimizde” dedi.
Resim