Sıcacık bir cinayet-polisiye romanı desem, nasıl olur ki acaba? Okuduğum her cümlede Nurhan Işkın'ın ( sanırım hepimiz için Nuhan abla'nın :) okuduğu her kitabın, paylaştığı her alıntının izlerini gördüm. Harika bir deneyimdi benim için
Sarıp sarmaladı beni. Aklım o kadar çok takılı kaldı ki, gece rüyalarıma girdi ama bir solukta bitmesin diye, normalde gecelik kitaplarla övünen ben 5 güne yaydım, içime işledi.
Kitap oldukça iyi kurgulanmıştı, hiç sıkılmadım, oflayıp- puflamadan çevirdim sayfaları,
hemen her 10 sayfada bir mutlaka bir veri vardı ve hepsi açıklanıyordu,bilgilendiriciydi,
kadın ve çocuk istismarı konusu defalarca anlatılmış, önemi vurgulanmıştı- ki bence çok çok önemli bu-
karakterleri toplumdaki insanlarla özdeşleşiyordu,
polisleri insan olarak, acı çeken, seven, üşüyen insanlar olarak anlatması çok etkileyici idi,
birden fazla katil seçeneği merakımı hep uyanık tuttu,
aile, dostluk, kardeşlik çok güzel anlatılmıştı,
bunların yanında sıcacık da bir aşk vardı bizi sarmalayan.
Yani çok nitelikli, çok uğraşılmış, çok çaba dökülmüş olduğu her halinden belli id.
Bir kötü yanı vardı ki bölümlere ayrılmamıştı, öyle olmayınca ara veremiyor, elinden bırakamıyor insan :)
Sahi neden bölümler yoktu Nurhan Abla ?
