Kundak ile kefen arasında
Kısa saçlı, cilveli bir kadındı hayat
Uyuyup , uyanmaktı.
Birazda gündelik işler
Geceleri bir sığınaktı
Düşündüğüm, özlediğim yoktu
Şiirler yazardım ben o vakitlerde.
Nasılsın diye sormuyorsun
Bütün güller yüzümde soluyor
Kent tenhalaşıyor birden
Birden gece oluyor
Üşüyorum, titriyor kalbim
Bir yaprağın kapılışı gibi rüzgara
Savruluyorum
Ellerin uzanmıyor
Nerdesin?
...
Nasılsın diye sormuyorsun
Bütün güller yüzümde soluyor
Kent tenhalaşıyor birden
Birden gece oluyor
Üşüyorum, titriyor kalbim
Bir yaprağın kapılışı gibi rüzgara
Savruluyorum
Ellerin uzanmıyor
Nerdesin?
Ah!
Duvarlar ile söyleşir dururum
Evler uyur, komşular uyur, şehir ışıkları ile kalırım
Bir şiiri ,bir şiir ile tokuştururken
Ayın en karanlık vakitlerinde,hüzne meze olurum.