Rainer Maria Rilke'nin Franz Xavier Kappus'a yazdığı 10 mektubu içeren bir kitap. Çoğunlukla Kappus'a öğütler şeklinde bir içerik taşıyor. Şiir üzerinde de derin incelemeler sunan bir eser.
Keşke karşı tarafın da yazdıklarını okuyabilseydim. O zaman tam bir edebiyat şöleni olurdu.
Diyor ki Kutsal Yazar Rilke; ‘’Yalnızlığınızın büyüklüğünü de duyumsarsanız buna sevinin; çünkü diye sorun kendinize, büyüklüğü içermeyen bir yalnızlık neye yarar? Topu topu tek bir yalnızlık vardır, o da büyüktür, kolay katlanılacak gibi değildir. Dolayısıyla, herkesin yaşamında öyle saatler vardır ki, insan yalnızlığı verip ne denli yavan ve ucuz olursa olsun bir beraberliği almak ister karşılığında; iyi kötü ilk rastlayacağı kişiyle, en sıradan bir kişiyle sözde birazcık bir anlaşma uğruna yalnızlığı elden çıkarmak ister. Ama belki de yalnızlığın büyüdüğü saatlerdir bunlar; çünkü onun büyüyüşü de tıpkı oğlanların büyümesi gibi birtakım acı ve sancılarla gerçekleşir ve baharın ilk günleri gibi hüzünle dolup taşar. Ancak, şaşırtmasın bu sizi. Bizlere gereken yalnızlıktır, büyük, içsel bir yalnızlık. Kendi içine yürümek ve saatler boyu kimselere rastlamamak… İşte erişilmesi gereken şey bizler için.’’
Herkese keyifli okumalar dilerim edebiyat sever güzel insanlar.
