İnsan olmanın tabiatı budur; insan muhakkak mutluluğa çıkan bir yol bulur. Daracık da olsa yaşadığı yer, çok sıkışsa bile içinde olduğu hapis, özgürlüğü kalbinde hissedebilen birini bağlayabilecek bir zincir olmadığını bilir insan.
"Ah bu boşluk! Göğsümün tam ortasında hissettiğim bu dipsiz bucaksız boşluk! O burada olsa, elini koysa kalbimin üstüne tüm boşluklar tamamlanacak sanki..."