Gençlik Yıllarım
Lev TolstoyQuotes
Gençliğimde kendini benden üstün gören insanları hiç sevmezdim. Hele bunlarla bir ilişkide bulunmak zorunda olmak bana tam bir işkence gibi gelirdi. Onlardan her an hakaret görmek, dikkate alınmamak korkusuyla ve her an kimseye bağımlı olmadığımı kanıtlamak için tetikte olmak yüzünden tüm zekamı kullanmak zorundaydım.
En karanlık gece bile elbet aydınlığa çıkar
Geçmiş günlerimin anıları ne denli karanlık ise, bugünkü yaşantım o karanlığın içinden o denli temiz ve aydınlık bir nokta gibi geliyordu.
"İşte artık eğitmenim yok, özel arabam var, üniversiteliler arasında benim adım da yazılı, belimde kılıç taşıyorum, polisler ara sıra bana selam bile verecekler... artık büyüdüm, galiba mutluyum da...."
Sayfa 54 - Cumhuriyet Yayınları 1999, Çeviri: Rana ÇakırgözKitabı okudu
"Böyle büyükler gibi övünmeyi ne zaman öğrendiler; bunu yapmaya utanmıyorlar mı?"
Sayfa 145 - Cumhuriyet Yayınları 1999, Çeviri: Rana ÇakırgözKitabı okudu
“Bazen insan hiçbir sebep yokken ağlıyor.”
Sayfa 105Kitabı okudu