Georg Henih’e Balad

Viktor Paskov
Bu dünyadan göçüp gidince, geride kalanların belleğinde yaşıyor mu acaba insan? Acaba -ne güzel söylendiği gibi- ustanın ruhu öğrencilerine, sanatı ise belleklerine ve eserlerine mi geçer?
Kül Sanat Yayıncılık
Bu dünyadan göçüp gidince, geride kalanların belleğinde yaşıyor mu acaba insan? Acaba -ne güzel söylendiği gibi- ustanın ruhu öğrencilerine, sanatı ise belleklerine ve eserlerine mi geçer?
Reklam
İhtiyar insanların inanması gerek değil mi? Bir saniye..., evet ya -her gün yemek götürmüyor muyum ona? Sağ oldukça her gün üç öğün yemek yiyeceğine inansın.
Yoksulluk şiddet, karanlık, alçaklık, namussuzluk ve ölümdür!
O gölge üzerime çullanıyor, büyüyor, pencereye kadar uzuyor, dışarı sokağa seriliyor, yelpaze şeklinde diğer sokaklara doğru sürükleniyor, ötelere ilerliyor... Dur!
Tanrı ile Tanrı Anası’nın arası niçin açıldı acaba, diye düşünüyordum uykuya dalarken, ki O, hem yeryüzünde hem gökyüzünde dolaşmak zorunda kalsın...
Reklam
En iyisi mi, yerden göklere dönerken gök merdivenine sıkışsın ve hiç kimse O’nu oradan kurtarmasın.
Öyleyse babam Tanrı’dan daha iyi. Onlar artık kavga etmiyor ve babam bizi bırakmayacak...
En sonunda kendi zevkime göre bir dede bulmuştum: Olağanüstü yoksul, sonsuz iyi kalpli, masalımsı dış görünüşlü, sırlar sahibi, uzak, bilinmeyen bir gezegenden gelmiş ve gizemli bir dil konuşan, bambaşka bir mesleği olan ve aziz misali sefillik çeken.
Ya beni, neler bekliyor beni? Küçük çocuklar büyüyor, yanarım hallerine.
Reklam
Neler bizi açgözlü, kötü ve yüreksiz kılıyor? Neler bizi alçaltıyor ve aşağılatıyor?
Resim