biraz uzun bir paylaşım, sabırlı olan okur belki:)
Bazen günüme böyle başlıyorum.
Ağzım kuru, gözlerim çapak dolu,
Ruhum uykulu, tenim terli.
Ve genelde hatırlamıyorum
Dün gece yazdığım son şiiri.
Duş alıyorum, ayılıyorum.
Hatta bazen tıraş oluyorum,
Eğer kalmışsa zamanım.
...Beklemediğin bir an gelecek
Göz kırpıp aşk yanından geçecek
Ve gidecek, koşma peşinden
Ne yapsan da geç kalacaksın
Ve yine güzel ruhsuz bedenlerle
Kendini avutmaya çalışacaksın...
Bu kitap hayatım boyunca yazdığım tüm şiirlerin son hallerinin derlemesidir. Hiçbir zaman gerçek şair olduğumu düşünmedim, ve hala düşünmüyorum. Ancak her zaman şiirleri çok sevdim, okumayı da yazmayı da. Hep kendim için yazdım, bundan zevk aldığım için, şiirlerde huzur bulduğum için, günlük hayatının monotonluğundan, sıradanlığından en güzel kaçış yolu oldukları için. Şiirlerim sadece gerçek hayatın değil, pek çoğu hayallerimin, hayal kırıklıklarımın, umutlarımın, içimdeki dünyanın, duygularımın, hatta bazen anlık ''sebepsiz'' tek bir duygunun yansımasıdır. Dolayısıyla ''Bu kitap bir hayal ürünüdür.'' Çünkü beni hayatta tutan hayallerdir.
Bir çocuk vardı, saf ve mutlu.
Ama hiçbir şey bilmiyordu.
Ondan sonra
Bir adam vardı, genç ve umutlu.
Ama hiçbir şey bilmiyordu.
Ondan sonra
Adam olgunlaştı, ciddi, sorumlu.
Ama hiçbir şey bilmiyordu.
Ondan sonra
Yavaş yavaş yaşlandı adam.
Umutsuz, kalbi yorgun.
Ve bilmiyordu, hala bilmiyordu,
Nasıl harcadı bu kadar zaman
Hiç yaşamadan...
Sonrası malum.
Ölüm...
Hiçbir şey anlamadan.
Bu gece uykum yok, çalıyor jazz,
Yağmur yağıyor, gözlerim ıslak,
Hüzün var müzikte, hem de haz,
Tuhafım biraz, dünyadan uzak.
....
Bu gece uykum yok, yapayalnız
Karanlıkta kendimle oturuyorum,
Bu gece düşünmek anlamsız,
Boş verip jazz dinliyorum...