Polisiye roman türüne başlamadan önce aklımda ister istemez bir soru oluşuyor; “Acaba o merak, bende uyanacak mı?”
Bu kitap için, beynimin bana sorduğu bu sorunun cevabı, evet, oldu. Kitabın yazarı Sascha Arango, bir tiyatrocu olduğu için kitabı sahne sahne planlayarak yazmış. Sanki bir film izler gibi bir izlenime kapılıyorsunuz. Aynı anda yaşanan farklı olayları, bir kurgucu edasıyla ustalıkla birleştirmiş yazar. Hiç beklenmedik bir anda tek bir cümle ile sizi şaşırtmayı başarıyor. “Acaba doğru mu okudum yoksa bu beynimin bana bir oyunu mu?” sorusuna doğru cevap bulabilmek için tekrar tekrar okuyabilirsiniz o satırı.
Kitap, alışılagelmiş bir sonla bitmiyor ama bunu tahmin edebiliyorsunuz. Spoiler vermemek adına detaya inmeyeceğim zaten bunun farkına da eğer kitabı okumaya başlarsanız sonu yaklaştıkça kestirebiliyorsunuz. O anlamda son bir iki bölüme doğru heyecan seviyesinin bir kademe düştüğünü söyleyebilirim. Genel olarak kestiremeyeceğiniz, merak uyandıran olaylar yaşandığı için beni etkilediğini söyleyebilirim. Müthiş methiyeler düzülecek kadar iyi değil ama polisiye roman seviyesinin geldiği noktayı düşünürsek gayet iyi bir noktada konumlandırabilirim. Dediğim gibi sadece son bir iki bölüm daha iyi bir şekilde yazılabilirdi ama bu konuda kitabın gerçek yazarı Sascha Arango ile kitabın ana karakteri Henry Hayden’ın son kitabındaki bağlantıyı yakalayabilirsiniz. Muhtemelen yazar bunu bilinçli bir şekilde yapmış.
Genel bir yorumla bitirmek gerekirse, okumaktan pişman olmayacağınız, vaktinizi ayırdığınıza değecek, akıcı bir kitap.
