Alman Romantik yazar Johann Wolfgang von Goethe, mimarlığı “donmuş müzik” olarak tanımlarken en unutulmaz metaforlardan birini bulmuştur. Bu tanım, binaların tıpkı müzik gibi duyguları harekete geçirme ve hayal gücünü yakalama yetkisine sahip olduğunu ama ondan farklı olarak zamanın içerisinde donduğunu söyler.