artık rüyalarımda bile görmüyorum seni adını söylüyor istihâre yapıyor kıvrılıp uyuyorum omuzlarıma basıyor sert askerler ve makinalıların sesiyle karışık sen varsın bir odada ama oraya doğru yürümem imkansız
Sonra unuttum adını
Bu birden oldu
Herkes bana seni sordu
ama bir kez unutmuştum elimde değil
Kararttım gözlerimi anımsamak için
Bir saniye için anımsasam
Parmaklarım serinler
bütün dilleri bir anda öğrenebilirim
Bende ne korku emaresi
Ne de gönül huzuru size dair
Ben sizinle oynamıyorum
Benim sizle paylaşacak oyuncaklarım kırıldı
Bu bir kere olur bunu bilir herkes bir kere okumuşsa Adleri
Ben neye dair bilmediğim bir çekilişle
Kendimde hiç görmediğim bir edilgenlikle
Yaprak gibi savrulurken tereddütsüz gidişle
Ancak gidersem yaşarmışım gibi çekilişle çekilip kalmışım
Bulanık bakışların kirlettiği bir âlemde adım kalmasın
Kalacaksa gürzümle topuzumla aldığım kalsın
Kalan da hâke yeksan
Öyleyse batışıma
Bir sözcük de sen atmalısın
Madem aynı kitaba iman ettik
Bu aşktır
SABUKLAMALAR (3. gece)
Kollarımı iki yandan birbirine sonsuz dolamışlar da ben ellerimi bulamıyorum ellerimle yapabileceğim her şeyden mahrumum ellerim güçsüz parmak uçlarım tuşlara dokunurken beynimi gözlerimin ucuna doğru akarken hissediyorum beynimden gelen gözlerime doğru dolan kendimin içinden dışarı doğru havlayan tuhaf bir yaratık gibi algılıyorum kendimi gözlerimden dışarı dağınık ışınlar hâlinde doluşuyor sözler dışarı kaçıyorlar ve ben oturan tarafımla ağır bir mask gibi örtüyorum bir şeyi benim olmayan bir şeyin ardında gibiyim bir mask olarak sakladığım bir şeyi ele verme ihtiyacı değil de bir mask olarak neyi örttüğümle ilgiliyim en çok ve kendimi görebileceğim somut bir şey hani kaldırıp da altına bakılacak bir örtü değil bu mask ben kendim kuru bir kabuk gibi yüzeylere iyice yaklaşmışım yazıya doğru akan bitişen bir şey gibi parmaklarımdan bilgisayara doğru akan bir bilinç bu bilinç bana buyuruyor ki iç huzuru yok pestil gibi yat orada TV'nin önünde diyorum çok huzurlu bir şeyler seyret ama şimdi anımsıyorum kim olduğumu iliklerimde hissediyorum ama iliklerimi hissetmiyorum laf bunlar kendimi geçerli bir yerde yani gösterilebilir parmakla dokunulabilir bir yerde arama taraftarıyım ama kalkıp çay almaya doğru giderken kendim geliyor oraya da aynaya baktığımda hemen gözleri kaşları kasılan bir başkasının karşısında imiş gibi hafifçe tek kaşını kaldıran gözlerinde siyah ışıklarla bakan biri görüyorum kameraya çekip baktığımda karşımda kameraya hiç bakmayan bir kadın görüyorum olmayan birini görüyor ve ürküyorum.