Gerekli Açıklama

Hayriye Ünal
artık rüyalarımda bile görmüyorum seni adını söylüyor istihâre yapıyor kıvrılıp uyuyorum omuzlarıma basıyor sert askerler ve makinalıların sesiyle karışık sen varsın bir odada ama oraya doğru yürümem imkansız
Bugün çok özlüyorum seni öldürmem işten değil Bütün ihtimallerin sonu seni inkâra varabilir Çünkü yazık! Doğduğum kentler kirlenmiştir
Sayfa 106Kitabı okudu
Hiçbir yol avutamaz seni Bana geleni kadar Bir tehiri bekleyecek sabrım var Karşılamaya da gelirim belki aşkın hatırı var
Sayfa 143Kitabı okudu
Sonra unuttum adını Bu birden oldu Herkes bana seni sordu ama bir kez unutmuştum elimde değil Kararttım gözlerimi anımsamak için Bir saniye için anımsasam Parmaklarım serinler bütün dilleri bir anda öğrenebilirim
Sayfa 113Kitabı okudu
Ermişi düşmüş düşmüşü ermişse bir milletin Çözmelisin şifreyi yunus musun değil mi Gelmeden onu aranızdan çıkarın emri
Seviyorum denmez sevilen bilir Kanmaz sözlerin tüketici çılgınlığına Bu aşktır
uzaksın içinden çıkılmaz bir beladır uzaklığın kininden çınlıyor senden değil kulaklarım
Bana sonluluk tehdidi Bana her an dikilen ölümün gözleri Korkar mıyım hiç anlasanıza Aranızdan letafetle eriyerek kaybolacağım
Bende ne korku emaresi Ne de gönül huzuru size dair Ben sizinle oynamıyorum Benim sizle paylaşacak oyuncaklarım kırıldı Bu bir kere olur bunu bilir herkes bir kere okumuşsa Adleri
bırak harcasın sadakta son oku da engel olma sakın vurmak ayrı zevktir silahsız kalmışa bunca seneden sonra seni görmek güzeldi
Sevinçle Çağları Bozmaya Gidiyorum Çıban da benim bıçak da!
Madem Şiir
çok benim gamzelerim ama gülmezsem kaçıp sığınır eldeki âciz tebessüme ben çok kararır az gülerim bilinir durduk yerde gölgelenirim
Ben neye dair bilmediğim bir çekilişle Kendimde hiç görmediğim bir edilgenlikle Yaprak gibi savrulurken tereddütsüz gidişle Ancak gidersem yaşarmışım gibi çekilişle çekilip kalmışım
Bulanık bakışların kirlettiği bir âlemde adım kalmasın Kalacaksa gürzümle topuzumla aldığım kalsın Kalan da hâke yeksan Öyleyse batışıma Bir sözcük de sen atmalısın Madem aynı kitaba iman ettik Bu aşktır
Hayriye Ünal / Gerekli Açıklama (Şiir)
SABUKLAMALAR (3. gece) Kollarımı iki yandan birbirine sonsuz dolamışlar da ben ellerimi bulamıyorum ellerimle yapabileceğim her şeyden mahrumum ellerim güçsüz parmak uçlarım tuşlara dokunurken beynimi gözlerimin ucuna doğru akarken hissediyorum beynimden gelen gözlerime doğru dolan kendimin içinden dışarı doğru havlayan tuhaf bir yaratık gibi algılıyorum kendimi gözlerimden dışarı dağınık ışınlar hâlinde doluşuyor sözler dışarı kaçıyorlar ve ben oturan tarafımla ağır bir mask gibi örtüyorum bir şeyi benim olmayan bir şeyin ardında gibiyim bir mask olarak sakladığım bir şeyi ele verme ihtiyacı değil de bir mask olarak neyi örttüğümle ilgiliyim en çok ve kendimi görebileceğim somut bir şey hani kaldırıp da altına bakılacak bir örtü değil bu mask ben kendim kuru bir kabuk gibi yüzeylere iyice yaklaşmışım yazıya doğru akan bitişen bir şey gibi parmaklarımdan bilgisayara doğru akan bir bilinç bu bilinç bana buyuruyor ki iç huzuru yok pestil gibi yat orada TV'nin önünde diyorum çok huzurlu bir şeyler seyret ama şimdi anımsıyorum kim olduğumu iliklerimde hissediyorum ama iliklerimi hissetmiyorum laf bunlar kendimi geçerli bir yerde yani gösterilebilir parmakla dokunulabilir bir yerde arama taraftarıyım ama kalkıp çay almaya doğru giderken kendim geliyor oraya da aynaya baktığımda hemen gözleri kaşları kasılan bir başkasının karşısında imiş gibi hafifçe tek kaşını kaldıran gözlerinde siyah ışıklarla bakan biri görüyorum kameraya çekip baktığımda karşımda kameraya hiç bakmayan bir kadın görüyorum olmayan birini görüyor ve ürküyorum.
Sayfa 62 - Hece YayınlarıKitabı okudu
Resim