Sunuş yazısında şöyle yazıyor Ayberk Erkay:
‘Gergedan, gerçekle mecazın birbirini feshedişiyle meydana gelen metamorfoz anında, bir insanlık durumuna tanık oluşumuzdur. Ionesco’nun yerinden edilmiş sesleri ve sözcükleriyle.’
Sakin bir pazar günü,sakin bir kasaba.
Herkes kendi halindeyken bir gergedan geçer sokaktan. Evet evet, iri cüssesiyle rüzgar gibi geçmiştir ve orada bulunan herkes görmüştür onu.
Sonra bir başkası, sonra bir diğeri..
Ve artık gördüklerini inkar edenler dahi gördüklerine dönüşmüştür.
Sahi siz ergedanlaştıramadıklarımızdan mısınız?
.
Uzun zamandır tiyatro okumuyordum, beni alıp götürmeyecek diye düşündüğümden belki de. Gergedan ise beni olduğum yere sabitledi, şöyle bir etrafıma bakmamı ve eleştirdiklerinin her dönemin-her mekanın bir gerçeği olduğunu gösterdi. Yok saymayı, ‘eşyanın tabiatı gereği mutluluğun dahi bencil olduğunu’, inkarın en kolay kaçış ama devinimin er geç bu kaçışa mani olacağını da.
Basitliğinde barındırdığı gücüyle çok sevdim Gergedan’ı.
.
Ayberk Erkay çevirisi, Davut Yücel kapak tasarımıyla ~
