Gün her zaman aydınlık görülmez. Aydınlık karanlıktan çıkar. Işığa ulaşabilmek için karanlıktan geçmek gerekir. İnsanoğlunun ışığı görebilmesi her zaman gecikmiştir. Güneş en tepede tüm ihtişamıyla etrafı aydınlatırken, insanoğlu güneşi gören uzuvları gölgeye hapsetmiş, akla prangalar takmaktan, onu sınırlamaktan geri duramamıştır. “Cesaret” yalnızca yeni yerler fethetme arzusu mudur? Bizlere gerçek anlamda cesareti gösteren İskender miydi, Cengiz miydi, Antonious muydu, Tarık bin Ziyad mıydı? Yoksa fikirleri uğruna ölümü bile tatlı karşılayan Sokrates mi, Jan Dark mı, Galilei mi?
“Bugün hala fikirlerim yüzünden eskisi kadar kolayca ölmediysem, medeniyet biraz olsun ilerlemiş demektir.” Bernard Shaw’ın bu sözü dünya tarihinin trajikomik halini göstermiyor mu? Ama her yanılgıda bir hakikat kırıntısı da mevcuttur. İşte elinizdeki bu kitap insanlığın en karanlık dönemlerinde filizlenen ilerici düşünceyle, gerileyici düşüncenin savaşımını konu ediyor. En eski dönemlerden günümüz dünyasına kadar insanlığın geçirmiş olduğu düşünsel evrimden özet bir çalışma…
Her yanılgı uzun müddet yaşar. Ancak hiçbir yanılgı ölümsüz değildir. Bizleri yanılgılardan kurtaracak olan da her türlü sınırlamadan kurtaracak olan aklımızdır.
