Emile Zola'nın baş yaptı desek yeridir.
Maden işçilerinin yaşamını konu edinen bir eser. Yazarın biyografisini incelediğimizde bu eseri yazmadan önce madende çalıştığı ve eserini en ince ayrıntısına kadar noksansız ele almayı istediğini görüyoruz. Fransız yada Avrupa'nın; sanayi devrimi ile gelişen dünyanın hammaddeye ihtiyacı ve insanların sistematik şekilde modern kölelere dönüşümünü ve yaşantısını ele alan; fakirliği, çaresizliği çok güzel işlemiş harika bir eser. Her kitap okuyanın mutlaka arşivinde bulunması gereken bir eser..
Emile Zola Germinal tohum demekmiş. Madenciler birer tohum bu kitapta. Olgunlaşacak ve zamanı geldiğinde boy verip haklarını arayacak. Ve o gelemeyen gecenin şafağı gelecek en sonunda.
Geminal! Germinal! diye bağırarak uğurluyorlar cenazesinde yazarı işçiler. Çünkü onların sesi, işçilerin sığındığı bir baba olmuştur Emile Zola.
Kitap " Mürekkep
Konusu dikkat çekici, dili akıcı, sizi sıkmayacak bir eser. Maden işçilerinin aldıkları az parayla köle gibi çalışmalarına karşı ayaklanmalarını anlatıyor. Fakirler daha da fakir olurken zenginlerin daha da zengin olması. Hepimizin bildiği dünya ve yine ellerinden bir şey gelmeyen, çabalasa da sonuca ulaşamayan insanlar. Her zaman boyun eğmek zorunda kalan modern köleler.
