Gezerek Gördüklerim
Falih Rıfkı AtayGezerek Gördüklerim Sözleri ve Alıntıları
Gezerek Gördüklerim sözleri ve alıntılarını, Gezerek Gördüklerim kitap alıntılarını, Gezerek Gördüklerim en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Öyle şehirler vardır ki her görüşte yeniden hatırlarsınız. Berlin gibi. Öyle şehirler vardır ki beş dakika görmek, bütün ömrünüzce onu unutmamaya yeter: İstanbul gibi..
Ne güzel ölüm saati idi. Acaba bu mukaddes gafleti bir daha tadabilecek miyim?
Ne vahşet!
Yerlilerin kaplanlara koruyucu bile dedikleri olur. Ekinlerini yiyenleri yedikleri için! Çocuklarını, hele kız iseler, yemelerinin önemi yoktur.
Hindistan'a rastgeldiğiniz bir kimseye "kimsiniz" veya "nerelisin" değil önce, "hangi dinden veya mezheptensin?" sualini sormalısınız.
İngiliz ve Amerikalı, siyaha karşı sarsılmaz bir iğrenme hissi içindedir.
Gene soylu mazinin arkasından koşmalısınız.
Hür adam, kendini kurtarabilen adamdır. Oğlunu uşağı ile çalıştırarak ona yediği ekmeğin nasıl kazanıldığını öğreten baba, iyi bir örnektir.
Gişede üç genç kadın birbirine bakışıyor. Sonra utanmalı tereddütle sordular:
-- Ankara İran'da mıdır?
O kadar şaşırmıyorum. Çünkü biraz önce rastladığım burada okuyan bir Türk gencinin daha üniversiteyi bitirmemişken:
--Şimdi.. Well.. Hangi odasının.. Mean... Diye kekelediğini duymuştum. Biz kendimizi bu kadar çabuk unutursak, pasifik kıyılarının kızları bizi nasıl hatırlasınlar?
Bir göz kırpışta geçen ömür içinde esnemeye, gerinmeye, can sıkıntısına ne çok vakit buluyoruz.
Yılların gelecekleri insana ne kadar uzak, geçmişleri ne yakın gelir.
Bir gece rüyamda gördüm, ölmüşüm, tabutumdan kalkıp eğilip kimlerin gelip gelmediğine bakıyorum. O rüyadan bilirim ki, insan en çok kendi ölümüne acıyor.
Los Angeles'de evlenmek? Fakat karınız sabahleyin kimin, ertesi akşam kimin? Evlenmek istiyorsanız, Türkiye'den bir hanım getirir, evinize yerleştirirsiniz. Sahip olacağınız kadın..
içimizde, dünyanın öbür ucu gurbetine yaklaştığımızı unutturan bir kavuşma sevinci, bir varış zevki...
Bazı asırlar, satırlara sığıyor. Bir de, istasyonda bir sevdiğinizi beklerken, beş dakika için nasıl içiniz içinize sığmadığını düşünürüz. Bir idam mahkumu için sehpaya giden yüz adımlık yol kadar uzun, bitmez, ıstırap verici ne olabilir? Dakikalar asra döner.
En iyisi çalışmak, unutabilecek kadar çalışa bilmek.. Bedbahtlar ölümü düşünmeğe vakit bulanlardır. Ömrü kısaltan en büyük hastalık, hayatta vazifesiz kalmak, yaşamayı bitirmiş olduğu hissi içinde kendi üstüne çökmek değil midir?