Çocuklar gökseldirler, çünkü daima bir tür gökte yaşarlar. Yaş alıp büyüdükleri zaman, gökleri solar ve böylece çocuksuluktan, yetişkinlerin o kuru, hesapçı varlıklarının ve can sıkıcı görüşlerinin içine düşerler.
Göründüğü kadarıyla, görünüşlerine dair değersiz, aslına bakılırsa düpedüz zavallı düşüncelerin ötesine asla geçemeyen sayısız kadın var ve bunlar eziyet gören köleler oldukları için, şu acınılası sorunun kırbacı karşısında tir tir titriyorlar: "Nasıl görünüyorum?" ya da "Nasıl bir izlenim bırakıyorum?" diye düşünmekten neşelenemiyorlar.
“…günümüzde her şey göz kamaştırmak ve ışıldamak, yeni, zarif ve güzel olmak istiyor, asilzade ve hanımefendi olmak istiyor ve dehşet verici bir hale geliyor. Ancak belki de zamanla yeniden değişir bunlar. Öyle olacağını ummak istiyorum."