Yollar vardı yürünmesi gereken fakat yürümek için bir sebep göremediğim.İster kendinden vazgeçmişlik de,ister korkaklık. Bana sorsan nereye adım atsam anlamsızlık, idi...Öyleydi. Çünkü nereye bakarsam yalnızlık gülümserdi.Öyleyse yorma kendini derdim.
Sayfa 42