Böylece Enkidu Yeraltından geri dönmedi.
Namtar tutmadı onu, Asakku tutmadı,
Yeraltı tuttu onu!
Nergal’ın amansız tuzakçısı Rabisu tutmadı,
Yeraltı tuttu onu!
Yiğitlerin savaş alanında düşmedi,
Yeraltı tuttu onu!
Nice ki Gök Yer’den uzaklaşmış oldu,
Nice ki Yer Gök’ten ayrılmış oldu,
Nice ki İnsan’ın adı belirlendi,
Nice ki An Göğü götürdü,
Nice ki Enlil Yer’i götürdü…
Günün birinde
Toplandı büyük tanrılar, Anunnakiler,
Yazgı tanrıçası Mammitu
Yazgıları belirledi onlarla birlikte;
Hem yaşamı verdi biz insanlara, hem de ölümü,
Ama ölümün zamanını vermedi.
Güneşi gören gözler
Yok oluveriyor günün birinde!
Uyuyanla ölü aynı şeydir;
Ölümün resmini çizen çıkmamıştır,
Ne var ki insan, var olduğundan beri
[…]nin tutsağıdır hep.