"Canım oğlum... Hayatın bana verdiği büyük mucizem, gözlerinin mavisinde engin denizlerin saklı durduğu hazinem. Bana kalan emanetim Sana bırakacağım tek şey olacak bu satırlar. Ömrün boyunca yüzlerce kez okuyacağın, beni her özlediğinde eline alacağın, keşke daha fazlası için zamanı olabilseydi diyeceğin. Ama yok meleğim. "Ardımdan eksik kalacak ve yaşanacak hayatın için ne denli üzgün olduğumu bilmelisin. Ama ile başlayan her muhalif cümle; haklılığından çok mecburiyetini anlatıyor, lakin benden ötesinin varlığını da düşünmemi sağlıyor. Yazgıyı" Seni yalnız koyup giderken bir parçamı yanına katık olması için bırakıyorum. Kalbim seninkiyle atmaya devam edecek. Unutma ki gerçekten istersen mesafeleri anlamsız kılman mümkün. Hayatta hiçbir mevzu imkânsız değildir hele ki sen başarılır gördüğün müddetçe... Ölüm kimi zaman beklenmedik vakitlerde çalar kapıyı lakin her kapının mutlak ki çalınacağını aklından çıkarma bir tanem. Erken gidişime kızma olur mu? Mümkün olsa yanında kalmak için her şeyimi verirdim. Allah benim eksik ömrümü dilerim ki sana katar. Dileklerimin bir işe yarayacağını bilsem en güzellerini sende kullanırdım meleğim. Seni çok seven annen..."
