Göçmen Yıldız
Jean-Marie Gustave Le ClezioQuotes
Müzik notalarını, notaların tatlı akışını dinliyor, bu notalarda kederli bir şeyler varmış gibi bir duyguya kapılıyor, gözleri yaşarıyordu.
Yanıt vermemek, kayanın ardına saklanmak hoşuna gidiyor, böylece kendi yaşamına tek başına egemen olduğuna ve başına gelecek her şeyi kendisi kararlaştırdığına inanıyordu. Bu bir oyundu, ancak hiç kimseye söz etmiyordu bundan. Kim anlayabilirdi ki?
...
Ancak, kimi zaman, kasabaya yalnız dönüyor, evine gidip yatağına atıyordu kendisini, yüzünü yastığa gömerek ağlıyordu. Nedenini bilmeden.
Uyumak, her şeyi unutmak, başka bir yerlerde olmak, başka bir isimle, bir kimlikte yazan uydurma bir isimle değil gerçek bir isimle başka biri olmak istiyordu.
Arkadaşlarımın sen sarhoş olmazsın demesi.. :')
Yeterince içmiş olmalıydı, ama o sarhoş olduğunda bile bilincini yitirmeyen insanlardandı.
İlkyazda akan derelerin şırıltısı gibiydi müzik; yumuşak, hafif, uçucu, aynı anda her yerden geliyormuş izlenimini veren bir ezgi.
Ölüm, bir ışık gibi parıldıyordu, her karış toprakta, adımlarımzın altında yer alan tuz gibi.
Çünkü unutmak için gitmek gerek.