Paranın Tanrılaştırıldığı, maddiyata haddinden fazla değer biçilen şu günlerde okumanızı kesinlikle tavsiye ettiğim bir kitap oldu Göğü Delen Adam.
İnsanın teknolojiyi, bilimi ilerletirken bir yandan nasıl kendini dünyanın hakimi gördüğü, Tanrıcılık oynadığını gözler önüne seriyor.
Halbuki az şey bilmek insanı ne kadar tasasız yapar değil mi? Tek derdi karnı tok yatmak, gece güvenli bir yerde uyumak olan biriyle bizim dertlerimiz bir mi?
Dertlerimizi oluşturan bile yaşadığımız çağdan ibaret. Her şey ilerlerken zaman ya da teknoloji, eğitim, bilim yerinde durmazken dertlerimiz de kat be kat artar. Toplumun bize dayadıkları artar, sorumluluklarımız artar. Gün gelir göğü bile deleriz, göğü delen insanlar oluruz.
Peki ya sıkılmadık mı? Hele ki böyle dertleri olmayan bir insanı okurken ve onun bizim hayatımıza bakış açısına ışık tutarken ne kadar sıkıldığımızı daha çok anlayacağız.
Cebimizdeki para kadar değil de dalımızdaki elma kadar, bahçemizdeki domates kadar yaşasaydık bu hayatı eminim çok daha kolay olurdu her şey.
Zaman para oldu, eğitim para oldu, kitap para oldu, sağlık para oldu, deniz manzarası hatta gökyüzü manzarası bile para oldu. Fikirler bile para eder oldu.
Her şey gelişti bu hayatta, insanoğlu her şeyin sırrını çözdü lakin unuttuğu bir şeyler vardı: insan olmak, insanca yaşamak...
