Korkularımı yenmeyi öğrendiğim kitabım. Tekrar okuduğumda hissettiklerim hâlâ aynı…
Bir Ankara Hikayesi’nin Gölge’si yazım tarzı olarak beni yansıtan bir eserdir. Belki bugün bunları yazarken kendim değişmiş, kalemim değişmiş, belki düşüncelerim dahi değişmiş olabilir. Lakin Pekcan, Aysel, Sahara, Yetkin hiçbirinin yeri bende değişmedi. Onların yanında dün neysem bugünde aynı kişiyim. Ya da şöyle söyleyeyim, tek değişmeyen Ankara’nın ayazı… Heyecanım, sabırsızlığım, umudum duruyor.
