Kimsenin kimseyi görecek hali yok. Kimse kimsenin içini merak etmiyor artık, içler boşaldı. Toplumsal ve kimyasal artıklardan zehirlenen herkes safra kusuyor. Kimseyi ilgilendirmeyen, unutulmuş şeyleri kimse anlamıyor. Masumiyet günleri hiç olmamışçasına bitti. Bu günler küresel kültürün görkemli çokluk-yokluk günleri. Bir ben kaldım köşemde ebedi bekaretimle. Sorarım size, bunu halledecek kişi, kurum, kuruluş, sivil toplum örgütü niye yok?