Serinin kitaplarini neredeyse hic ara vermeden, pes pese okudugum icin bu kitaba ve konusuna dair ozellikle deginemem fakat sunu soylemeliyim ki, bu kitap hayatima renk katti ve cocuklugumdan bu yana iyilikle ve mutlulukla ilerlemekte bana vesile oldu. Abarti gibi gelebilir ama abartilarin da bir dogruluk payi vardir.
Seri boyunca yazarin anlatimiyla karakterlere verilen ses, samimiyetle mutlulukla, huzunle, aciyla ve sevgiyle doldurdu beni. Hepsi bu kitapla, Fidye'yle, birlikte bir muhur gibi basildi kalbimde ve zihnimde, ve yillar gecmesine ragmen bana hissettirdiklerini unutmuyorum. Hala elime alir ve altini cizdigim satirlari, koseleri karaladigim sayfalari okurum. Cocuklugumdan uzerine sinen eski sayfa kokusu, izi hafifce sayfaya ton katmis olan goz yaslarim ve doktugum sicak cikolata birikintilerinin verdigi izlerle pudralanmis. Her okuyusumda da farkli farkli suslemeler eklemeye devam ediyorum bu esere.
Cok az yazar okuyucuya guven hissi verebilir. Yazarin nasil bir yol alacagini bilmiyorsunuz, kitabin nasil sonuclanacagini bilmiyorsunuz ama onemli degil, yazarin en dogru sekilde sonuclandiracagini biliyorsunuz kitabi, mutlu oluyorsunuz. Iste ben bu hissi Flanagan ile kesfettim ve yazara bu sebepten oturu borcluyum.
Seri genel olarak herkesin cocukluk kitabi olmasi gereken bir seri: dostluk, durustluk ve insan olma halini en muhtesem bicimde okuyucuya sunuyor. Iste bende bu ozelliklerinden etkilendim ve iste bu etki benim hayatimdaki degisimlere sebep oldu. Gercekten dusunuyorum da, abartilarin epey dogruluk payi olabiliyor.
