Önce, tarifsiz bir şekilde canın yanar. Ölmek istersin. Onsuz yaşamak istemezsin. Ölümünde, yokluğunda kendine suç arar, yüreğine işkence edersin. Kimseyi istemezsin etrafında. Yalnız kaldığın kadar, onunla yaşamaya devam ettiğini sanırsın. İzin vermezsin ki, bir başkası aranıza girsin. Uykun uykuya benzemez, yaşamak yaşamaya benzemez…
Sonuçta, sıfır olmuşsundur ama maalesef hâlâ hayattasındır ve bu, her şeyden çok acı verir.